Ο Γλάρος Ιωνάθαν «Βλέπει μακρύτερα εκείνος ο γλάρος που πετάει ψηλότερα».
Από τα πιο αγαπημένα μου βιβλία είναι ο "Ο Γλάρος Ιωνάθαν" του Richard Bach. Το διάβασα πρώτη φορά αφού είχα περάσει στην Παιδαγωγική Ακαδημία κι από τότε όποτε το παίρνω στα χέρια μου, ανακαλύπτω νέα νοήματα. Θα έλεγα ότι είναι βιβλίο για παιδιά και μεγάλους. Είναι πολύ ωραίο δώρο για έφηβους γιατί τότε ανοίγουν τα φτερά τους για να κατακτήσουν τους στόχους τους.
Ο "Ο Γλάρος Ιωνάθαν" είναι ένα αλληγορικό παραμύθι στο οποίο ο κάθε αναγνώστης θα βρει ένα κομμάτι από τον εαυτό του κι ένα κίνητρο να γίνει καλύτερος. Ο Ιωνάθαν μας κάνει να αφήνουμε πίσω τους φόβους μας, να πετάμε προς την ελευθερία, να βάζουμε στόχους, να προσπαθούμε γι' αυτούς και να τους ξεπερνάμε, να αποδεχόμαστε τη διαφορετικότητα τη δική μας και των άλλων, να αγαπάμε και μέσα από την αγάπη να φτάνουμε στην τελειότητα, στον "παράδεισό μας".
Θα αποφύγω την περίληψη του βιβλίου. Προτιμώ την παράθεση κάποιων αποσπασμάτων :
"Οι περισσότεροι γλάροι δε νοιάζονται να μάθουν παρά μόνο τα πιο βασικά πράγματα-πώς να πετούν απ' την αρχή στην τροφή τους και πίσω πάλι. Για τους περισσότερος γλάρους σημασία δεν έχει το πέταμα, αλλά το φαγητό. Για τούτον, όμως, το γλάρο σημασία δεν έχει το φαγητό, αλλά το πέταμα. Πάνω από κάθε τι άλλο ο Ιωνάθαν Λίβινγκστον Γλάρος αγαπούσε να πετάει."
'Γιατί, Ίων, γιατί, ρωτούσε η μάνα του. Γιατί είναι τόσο δύσκολο, Ίων, να είσαι, όπως όλα τα άλλα πουλιά στο σμήνος; Γιατί δεν μπορείς ν΄αφήσεις το χαμηλό πέταμα στους άλμπατρος, στους πελεκάνους; Γιατί δεν τρως; Γιόκα μου, είσαι φτερό και κόκαλο"
'"Μάνα, ...θέλω μόνο να ξέρω τι μπορώ και τι δεν μπορώ να κατορθώσω στον αέρα. Τίποτε άλλο. Θέλω να ξέρω"
"Και πολύ σύντομα ο Ιωνάθαν Γλάρος, ξανάφυγε μόνος πάλι, πέρα στ' ανοιχτά, πεινασμένος, ευτυχισμένος, μαθαίνοντας"
«Ο άνεμος έγινε ένα ψιθύρισμα στο πρόσωπό του...».
«Οι γλάροι, δεν χάνουν ποτέ τη σταθερότητα, δεν χάνουν ποτέ τον έλεγχό τους. Αν χάσουν τον έλεγχο της πτήσης τους είναι γι' αυτούς ντροπή, είναι εξευτελισμός».
«Η θέση ενός γλάρου τη νύχτα είναι στη στεριά».
«Τέτοιες υποσχέσεις είναι μόνο για τους γλάρους που αποδέχονται τα συνηθισμένα. Όποιος αρίστευσε μαθαίνοντας, δεν χρειάζεται τέτοιες υποσχέσεις».
«Μπορούμε να ξεπεράσουμε την άγνοια, μπορούμε ν' αναγνωρίσουμε τον εαυτό μας σαν όντα ξεχωριστά, έξυπνα και επιδέξια. Μπορούμε να είμαστε ελεύθεροι! Μπορούμε να μάθουμε να πετάμε!».
«Δεν θέλω τιμές. Δεν επιθυμώ να γίνω αρχηγός. Θέλω μόνο να μοιραστώ ό,τι ανακάλυψα, να δείξω τους ορίζοντες που απλώνονται μπροστά μας».
«Ήταν θλιμμένος όχι από μοναξιά, αλλά γιατί οι γλάροι αρνήθηκαν να πιστέψουν στο μεγαλείο της πτήσης που τους περίμενε. Αρνήθηκαν ν' ανοίξουν τα μάτια τους και να δουν».
"Με τον ίδιο εσωτερικό έλεγχο, πετούσε μέσ΄από βαριά θαλασσινή ομίχλη κι ανέβαινε ακόμα πιο ψηλά στον αστραφτερό καθαρό ουρανό...ενώ την ίδια ώρα όλοι οι άλλοι γλάροι στέκονταν στη στεριά μέσα στην καταχνιά και στη βροχή"
" Ο Ιωνάθαν ανακάλυψε πως η πλήξη κι ο φόβος κι ο θυμός είναι η αιτία που η ζωή ενός γλάρου είναι τόσο σύντομη. Κι όταν αυτά χάθηκαν απ' την σκέψη του. έζησε μια πραγματικά μακριά κι ευχάριστη ζωή"
«Διαλέγουμε τον επόμενό μας κόσμο μέσα από τα όσα μαθαίνουμε σε τούτον. Αν δεν μάθεις κάτι, τότε ο επόμενος θα είναι όμοιος με τούτον, με τους ίδιους φραγμούς και τα ίδια ασήκωτα βάρη που θα πρέπει να ξεπεράσεις».
«Ο παράδεισος δεν είναι τόπος και δεν είναι χρόνος. Παράδεισος είναι το να είσαι τέλειος».
«Κάθε αριθμός είναι ένα όριο και η τελειότητα δεν έχει όρια. Η τέλεια ταχύτητα είναι να βρίσκεσαι εκεί».
«Για να πετάξεις με την ταχύτητα της σκέψης, δηλαδή οπουδήποτε, πρέπει ν' αρχίσεις γνωρίζοντας πως έχεις κιόλας φτάσει...».
"Ιωνάθαν, είπε, κι αυτά ήταν τα τελευταία του λόγια, μην πάψεις να δουλεύεις πάνω στην αγάπη"
Αυτά κι άλλα σας περιμένουν να τα ανακαλύψετε, απνευστί, μόνοι σας, για τον καθένα κάτι διαφορετικό αλλά συγχρόνως συναρπαστικό.
Τα λέμε!